002 มัทฐกุณฑลี
003 พระติสสะ
004 กาลียักษิณี
005 ภิกษุชาวโกสัมพี
006 พระจุลกาล- พระมหากาล007 ผู้ควรและไม่ควรแก่ผ้ากาสายะ
008 ทางที่ให้พบสิ่งอันเป็นสาระ
009 ราคะกับจิต
010 ผู้เศร้าโศกในโลกทั้งสอง
011 ผู้บรรเทิงในโลกทั้งสอง
012 ผู้ต้องเดือดร้อนโนโลกทั้งสอง
013 ผู้เพลิดเพลินในโลกทั้งสอง
014 ผู้มีส่วนแห่งสามัญผล
015 ผู้ไม่ตาย
016 ธรรมเป็นเหตุให้ยสเจริญ
017 การทำที่พึ่งด้วยธรรม
018 ทางแห่งการบรรลุสุขอันไพบูลย์
019 ปัญญาเพียงดังปราสาท
020 ผู้เห็นอยู่เสมอ
021 บัณฑิตสรรเสริญความไม่ประมาท
022 สักกปัญหสูตร
023 ผู้เห็นภัยในความประมาท
024 ผู้อยู่โกล้พระนิพพาน
025 จิตที่ดิ้นรนกลับกลอก
026 จิตที่นำความสุขมาให้
027 จิตนี้ละเอียดยิ่งนัก
028 จิตนี้เทียวไปไกล
029 จิตอันราคะไม่ซืมชาบ
031 กายนี้เหมือนท่อนไม้ไร้ประโยชน์
032 จิตที่ตั้งไว้ผิด
033 จิตที่ตั้งไว้ชอบ
034 ผู้เลือกเก็บดอกไม้
035 ผู้ตัดพวงดอกไม้ของมาร
036 สวนดอกไม้คือกามคุณ
037 ผู้ไม่อิมในกาม
038 เสมือนแมลงภู่เชยเกษรดอกไม้
039 กิจของตน
040 วาจาสุภาษิตเหมือนดอกไม้
041 ทำกุศลเหมือนรวมพวงดอกไม้
042 กลิ่นศีล
043 กลิ่นชั้นสูง
044 ทางที่มารหาไม่พบ
045 ดอกบัวในกองหยากเยื่อ
046 สังสารวัฏของคนพาล
047 ความเป็นสหายไม่มีในคนพาล
048 ความเดือดร้อนของคนเฉลา
049 คนโง่สำคัญตนว่าฉลาด
050 คนพาลเหมือนทัพพีไม่รู้รสแกง
051 คนฉลาดเหมือนสิ้นรู้รสแกง
052 คนพาลทำตนเป็นศัตรูแก่ตน
053 กรรมอันทำให้เดือดร้อนภายหลัง
054 กรรมอันทำให้อิ่มใจ
058 ความรู้ของคนพาล
059 ความดำริของคนพาล
065 บัณฑิตย่อมฝึกตน
067 ผ่องใสเพราะธรรม
069 บัณฑิตไม่ทำบาป
076 ผู้มีวัตรติ
077 ใจเป็นประธาน
078 ผู้ไม่เชื่อง่าย
079 สถานที่อันน่ารื่นรมย์
080 ป่าเป็นที่รื่นรมย์ของผู้ไม่แสวงหากาม
081 แม้พูดตั้งพัน
082 คาถาพัน
083 ยอดนักรบในสงคราม
084 ความชนะที่ไม่กลับแพ้อีก
085 การบูชาท่านที่ควรบูชา
086 การบำเรอไฟ
087 ท่านผู้ดำเนินตรง
088 ธรรมเป็นเหตุให้อายุยืน
089 ความประเสริฐของผู้มีศิล
090 ความเป็นอยู่ของผู้ใช้ปัญญา
091 ชีวิตของผู้มีความเพียร
092 ชีวิตของผู้เห็นความเกิดความดับ
093 ผู้เห็นอมตะบท
094 ผู้เห็นธรรมอันยอดเยี่ยม
095 ใจที่น้อมไปในบาป
096 ไม่ควรทําบาปบ่อย ๆ
097 เมื่อปายยังไม่ให้ผล
098 ควรทําบุญบ่อย ๆ
099 ไม่ควรดูหมิ่นบาป
100 ไม่ควรดูหมิ่นบุญ
101 เว้นบาปเหมือนเว้นยาพิษและทางหนีภัย
102 เหมือนมือไม่มีแผล
103 เหมือนปาธุ ทวนลม
104 กำเนิดที่ต่างกัน
105 ไม่มีที่หลบบาป
106 เง้อมหัตถ์มัจจุราช
107 เอาตนเข้าไปเปรียบ
108 ชีวิตเป็นที่รัก
109 ความสุขบนความทุกข์
110 เหมือนกังสดารปากขาด
111 เหมือนนายโคบาลต้อนฝูงโค
112 เหมือนถูกไฟไหม้เพราะกรรมของตน
113 ประทุษร้ายในท่านผู้ไม่ประทุษร้าย
114 มิจฉาวายามะ
115 ผู้ประดับคายประพฤติธรรม
116 คิดค้นอกุศลด้วยความละอาย
117 ผู้ฝึกตน
118 เพลิงแห่งโลก
119 กายนี้
120 รูปนี้
121 กระดูก
122 นครกระดูก
123 ธรรมของสัตตบุรุษไม่เก่า
124 เจริญแต่เนื้อ
125 นายช่างผู้ทำเรือน
126 ไม่ได้ทรัพย์เมื่อหนุ่ม
127 การประคับประคองตน
128 ก่อนสอนผู้อื่น
129 ตนเองฝึกได้ยาก
130 ตนเป็นที่พึ่งของตน
131 บาปอันเกิดขึ้นในตน
132 ความเบียดเบียนตน
133 กรรมที่ทำง่ายและทำยาก
134 ผู้เกิดมาเพื่อฆ่าตนเอง
135 ความบริสุทธิ์และไม่บริสุทธิ์
136 ประโยชน์ของตน
137 ไม่ควรเป็นคนรกโลก
138 ผู้ประพฤติธรรมย่อมอยู่เป็นสุขในโลกทั้งสอง
140 ผู้ออกไปจากโลก
141 ผู้ก้าวล่วงปรโลกเสียแล้ว
142 ผู้มีความสุขในโลกหน้า
ทดสอบ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น